RUTA ALASKA – Día 18 – Homer. Hechos más de 3.000 km…

Lo reconocemos. Hoy hemos roto una de las reglas no oficiales que tenemos en el blog: intentar no repetir restaurantes, cafeterías y servicios, para ver el máximo número posible. Pero hemos vuelto a desayunar en el Two Sisters Bakery, en Homer. Es que nos ha gustado tanto que no hemos podido elegir otra. Y lo hemos intentado, eh? Hemos pasado por delante de un par que tenían buena pinta, pero es que allí nos tratan tan bien… Incluso hemos comprado provisiones para la merienda que haremos durante la ruta.

Salimos de la Two Sisters Bakery con provisiones varias…

Esta ruta ha consistido en deshacer buena parte de la carretera ya hecha anteriormente para acercarnos a Wasilla, el lugar donde volveremos mañana nuestra querida autocaravana. Por cierto, quizás no lo hemos dicho, pero por todas partes vemos caravanas como la nuestra. A nosotros nos parece enorme, pero hay que viaja en auténticos transatlánticos con ruedas. Durante buena parte del recorrido de hoy hemos recordado momentos y lugares donde nos habíamos parado a hacer la carretera por primera vez. «Mira, allí vimos aquel río», «allí bajaste a hacer esa foto»… Nos hemos dado cuenta de que hablábamos como si lleváramos 3 meses en Alaska, y hoy es el día 18!

Y nosotros que nos pensamos que conducimos un trasto enorme, pero hay auténticos monstruos…
U otros con formas variadas. Como la abeja-caravana…

Volvemos a poner gasolina al bicho (cuando acabamos la ruta haremos recuento de gastos…) y por primera vez llenamos el tanque de gas propano (debemos volver la caravana con todos los tanques llenos). Es el gas que nos ha servido para cocinar, hacer funcionar la nevera y la calefacción. La verdad es que pensábamos que gastaríamos más, pero no ha estado nada mal (llenarlo nos ha costado 27 dólares). Hemos comido, como la mayoría de días, en una zona muy bonita, y la chef Cristina ha hecho un poco de pasta. Hemos calculado bastante bien las existencias que llevábamos. Aunque las comidas y cenas que hemos hecho en restaurantes estos últimos días, hará que quizás nos sobre algo (4 patatas, embutido y poco más). Por cierto, hablando de nuestra autocaravana, que se llama Elena (cada una de las caravanas de la pequeña empresa donde la hemos alquilado tiene un nombre de mujer…) y os la queremos mostrar con más detalle. Hace unos días que grabamos un vídeo, pero no nos atrevíamos a colgarlo (una vez visto nos daba vergüenza…), pero hoy nos da tanta pena saber que es la última noche con ella, que ya no nos importa tanto…

Por la zona de Russian Lake, juraríem que hemos visto un enorme oso a pie de carretera y huyendo hacia el bosque. No nos ha dado tiempo ni a abrir la boca que ya ha salido disparado, pero esto nos ha excitado, y nos hemos adentrado por las carreteras secundarias de la zona, esperando ver algún animal más. Tenemos mono de ver animales! Pero aparte de perdernos, no hemos visto nada (bueno, sólo guapísimos paisajes, que como son el pan de cada día ya nos parece lo más normal del mundo. Como nos hemos malacostumbrado…).

Las aguas del Anchor River bajaban con tonos rojos
Otro de los muchísimos lagos de Alaska, el «Arc Lake»
Parece que el Denali River bajaba con mucha agua!

Más adelante volvemos a parar para hacer también la última merienda en la caravana. Cómo nos gustan estos momentos. Dulce para mí, salado para Cristina, y tranquilidad y buenas vistas para los dos!

Y una merienda más dentro de nuestra caravana.

El día termina y paramos al único camping que hemos encontrado abierto. Hemos preferido no hacer zona de acampada para poder tener internet y mirar cosas que nos faltan reservar para continuar la ruta, pero hemos ido a parar a un lugar bastante «cutrillo», sin ningún tipo de servicio ni wifi. No podremos despedir a nuestra caravana con el sitio que se merecía… Pero suponemos que no nos lo tendrá en cuenta, después de dormir, como nosotros, en lugares que nos han parecido espectaculares. Empezamos a recoger cosas, que tenemos repartidas por todos los armarios y ordenamos buena parte del equipaje. Última noche con nuestra querida autocaravana. La echaremos mucho de menos…

Con mucha penita empezamos a preparar las maletas…

Clica para ver el resumen de la ruta por Alaska

Clica para ver todas las entradas sobre Alaska

Publicado por BonaVida

Pasión por conocer mundo y la fotografía, en la web mostramos información de rutas y viajes www.salydescubre.com Bojos per voltar pel món i la fotografia, a la web mostrem informació de rutes i viatges www.bonavida.cat

6 comentarios sobre “RUTA ALASKA – Día 18 – Homer. Hechos más de 3.000 km…

  1. GEnials nois! Ara començarà la segona part de l’aventura, amb caloreta, platges idil·liques i paisatges de pel·lícula! 😉

    1. Ja,ja. Tens raó Missmad, això no s’acaba, i ja tenim ganes de canviar de temperatures i vestir menys roba. Encara que trobarem molt a faltar Alaska.
      Això sí, estem super-cansats, i ens encantaria tenir un d’aquells dies de sofà i no fer res. Però ens és impossible, no sabem parar quiets quan som fora de casa…
      És per això que no farem una ruta diària des de Hawaii. Ens roba massa hores de son, i hem preferit fer algun resum i detallar-ho més quan tornem a casa.Tot i així, estem molt contents del vostre seguiment. Us ho agraïm moltíssim.
      Una abraçada!

  2. Com veieu s’agafa afecte a un «bitxo» com la autocaravana…. I es que et trobes com a casa i a mes a mes et permet anar a tot arreu. Us comprenc perfectament quan dieu que la trobareu a faltar.

    Ara esperarem la segon part del vostre viatge que te tambe molt bona pinta.

    Una abraçada

    1. I tan, Miquel. Sembla mentida però, tota la por i el respecte de veure el primer dia un vehicle tan gran, es converteixen en admiració durant la ruta. Ens ha anat de conya descobrir una petita part d’aquest estat americà en aquest tipus de transport.
      Recomanaríem a tothom que visitès Alaska, fer-ho en autocaravana!!!!
      Moltes gràcies pel teu comentari

  3. Totalment d’acord, que als llocs bons s’ha de repetir. I carai, quins trastos, no? d’això en diuen carabanes? Quins bitxos, i tant! M’agrada el nom que li heu posat a la vostra, Elena, i encara més haver-li vist les entranyes… i encara m’agrada més sentir-vos la veu. Us expliqueu molt bé! Nois ,els paisatges tardorencs que heu trobat són una passada… aquests ocres que et deixen captivada… vaja, que feu una enveja de por, ves què us he de dir! I que bona tornada, que segur que també us aportarà alguna sorpresa… petons!!!

    1. Ja veus Marina, d’aquí res deixarem les nostres feines per fer-nos actors i presentar vídeos d’autocaravanes. Quina vergonya quan ens veiem! Però quan som de viatge fem moltes pallassades.
      La nostra ruta per Alaska arriba al seu final, però no pas el nostre viatge. Avui mateix agafarem un vol per descobrir algunes de les moltes illes de Hawaii.
      Moltes gràcies pel teu comentari.
      Una abraçada!

Deja un comentario